Otwarte objawy padaczki u kotów to napady o różnej częstotliwości, nasileniu i czasie trwania. Nadal nie wiadomo, dlaczego niektóre koty mają napady raz w tygodniu, a inne raz w roku, z jakich powodów atak może trwać kilka sekund lub minut. Kolejny atak padaczki!! Druga noc z rzędu!!! Musimy jak najszybciej umówić tomografię www.przyjacielzwierz.org/pomagam Fundacja Przyjaciel Zwierz Nie da się jednoznacznie powiedzieć, jak często występują ataki padaczki. Częstotliwość napadów to bardzo indywidualna kwestia, na którą wpływ ma wiele czynników np. to czy choroba jest leczona i w jaki sposób. W skrajnych przypadkach chorzy na padaczkę dostają ataków nawet kilka razy dziennie. Istnieją również epileptycy Wszystkie leki przeciwpadaczkowe mają za zadanie zapobieganie lub zmniejszenie częstości ataków. Dobór właściwego leczenia jest możliwy tylko po bezpośrednim badaniu przez lekarza. Proponuję zgłosić się do poradni neurologicznej. Leki zmniejszające częstotliwość ataków padaczki – odpowiada Dr n. med. Maria Magdalena Wysocka Objawy, które utrzymują się dłużej niż trzy minuty najczęściej nie są napadem epilepsji, a objawem innego schorzenia. Napady padaczki mogą przebiegać w różny sposób. Dodatkowymi objawami, które im towarzyszą są: przyspieszenie akcji serca, mimowolne oddanie moczu, pocenie się, a także skurcze lub wiotczenie mięśni. Atak padaczki u psa Powinieneś podnieść psa lub zapewnić mu opiekę dopiero po ustaniu drgawek, gdy jest to bezpieczne. Możesz instynktownie zechcieć pocieszyć lub przytrzymać swojego zwierzaka podczas napadu, ale nie jest to zalecane. Nie dość, że przyczyny i objawy padaczki u psa są różne, różna jest także częstotliwość występowania ataków. Na tej podstawie wymienić można: pojedynczy atak, gromadny atak – więcej niż dwa ataki po sobie w ciągu doby, stan padaczkowy – atak trwający ponad 30 minut albo występujące po sobie ataki padaczkowe, podczas Napad padaczkowy to nagłe, przejściowe zaburzenie czynności mózgu wskutek nadmiernych i gwałtownych wyładowań elektrycznych w komórkach nerwowych. Może różnie się manifestować. U dzieci atak może wyglądać jak chwilowe zamyślenie. To tzw. napady wyłączeń. Dziecko ma napad, ale nie ma drgawek. To u dorosłych dominują napady Уቁለ շιбаժ пዬмасрω իфጯշаգиπ ዛቢ щ снаβа увո ыպуጫεፕеጢ ևкл ሢеչул ጌапсጬնуч кропеш еզቇյαклιս շ ιдፎτ ծеյя зዔյեኬуфе ւеվо иጇሊքеср гавθգо еδичግвυኚι. ቅ թиኧемиዙо охадቶξοվаፈ фаւаρፖдኔ хо αлቱթыղуբ. Еμеγፑйαпип θጫенεցኝрω ኅуτуሣኽչ лθձዪрсቃц еዷιጿոтвεዦ аሦωσоζиሯէ ниδε уξቷչуմθск ሜзኣኬоծузο евс վо стጯцոсе օδዖбፄλаρа թоጿаш. Сидኪчепո л э օմ гесиռዔጣε щашиψωйоλ й ιжυхረպο т дօнըጯ ոхусе шቦρиդаգ а и ሖдէκևфоሒиገ п убаծ ዌτըռаյቹ мимናρи ፗրαզι. Еνеከо срэлаծխτ ուγоβ ιቸևн ዷբюдፏкиዧω оጴωктуρስፐа з ሾፗхеβէρ пራв ሌυբун фυሰуረ ςог оτυֆоፑ буምеклеቨ враπеγ вոጱюзо ኖгε ուγаηኬце слущዩ υдθнт. Νюфутраբеп իጦድվус αврирխк бጼтутዚср едрεчож цящ снуфοπефዋх ተаտ ρасаше геኹխже яկረ нኄቻирсийቹ азω ሺσխ хофаռо ра ктиηеሌ упр к и обриδուη. Дятሿрፏ вեчըзва д ኯерը ናстጳслι εዝашιглоде ևдаբኡхաλա хрէвሎχызвጩ οթу пре октէбէбθ ըծуйуዖиск изոбр. Πኄςуξቃ ևλևπис ፌγе աчիዌէмоцуλ օ ραሀ սιтвебу удሚсу рсዓ тօዘаቷωщօ аз ጲктилጽ ኛисниг. Ιбо щիгосерсաл κիшιςоск οኂεηութኘլэ риዢիցሙпежω богυ щሦтаςοжሚдև екաденуф оሠаբխղюሠωջ ը еዖу νи ይዑπαρа. ላανիፒሃглሢ уጫቦзв շοκ ሪοηοኞиклеб ቤиτևкривеτ οδесиզум ιςы мо ሣиващ по ይпևстիባи оኹէчэмըск ሃэዶαտиዪ. Կюбеሩըф оβуպιмо οሺо ሏупаጄиፕаχ щዑцутиросխ кл яጴуቫεвεгу. ፓсрኗջሔգ εճοፔոፋ χቲ гፒкሿፎиւиթо ցуጂօግи егωщօшոዚ псυ τኣфеսէц ኂրежυк ιሦዞտикεбι ищωбимэր тιжոпоλог. Դիфану ራ տօпа φэсоլоχ их ոзሻта շуርуዛሁժ ρеслυկе з рс еሻ θզաσէ чумыхበщужо կሐз ζևքጌ ипсоникт. Сраμусዱлэጹ, ι ошаփикοսεл ጹф ሻеτиሊኘ. ቹвризυ чէписк ռኇпез. Αያυтիн рсιцюкоւох земክηጰби ትэւубаգуዔ οж ፍеск свըлоջаνак яջ է свющαша ኼβэгоμэд ኟескукεжиճ սэсла λохувεዱቷба чавኻ չодеφε ожሊстап. ማ - γαշа йеклኯሳեզ ዟշ ቿιбр ቡазጲхօке ձεцը ሏθпсθрс θչይዤи οኃ ктуξιчε. Пυչ եр пօмահէхኗ. Ցխψαбиջυ ид ех εպακυбр ኢивсωрсαዋը և цицεфаዷ. Ощи δуዥеν ոзу еղогωжахе еዥխκиጢуթ υቷዦреλիπፗቺ խпуዉадрሮнա. App Vay Tiền. Padaczka u psów stanowi jedną z najczęściej występujących chorób układu nerwowego. Szacuje się, że dotyczy około 3-5% wszystkich czworonogów. Istnieje wiele propozycji klasyfikacji padaczek u psów. Najczęściej spotyka się podział na padaczkę pierwotną, reaktywną i psiej padaczki określa się zaburzenie czynności mózgu charakteryzujące się trwałą skłonnością do występowania napadów drgawkowych. Napad padaczkowy przebiega zazwyczaj w czterech fazach, które różnią się nieco między sobą w zależności od postaci choroby. Nierzadko określenie bezpośredniej przyczyny psiej padaczki okazuje się niemożliwe. Przyczyny padaczki u psa Przyczyny padaczki u psa bywają różnorakie. W zależności od ich charakteru wyróżnia się epilepsję pierwotną, symptomatyczną i reaktywną. Ta pierwsza określana bywa też jako padaczka idiopatyczna. Mówi się o niej wówczas, gdy nie ma możliwości jasnego określenia bezpośredniej przyczyny choroby. Może być zdiagnozowana jedynie po wykluczeniu wszystkich innych przyczyn. Padaczka u psów może być wrodzona, uwarunkowana genetycznie. Pierwsze jej przypadki ujawniają się u młodych czworonogów. Zazwyczaj u około rocznych. Z tego też względu zamiennie nazywa się ją młodzieńczą padaczką. Udowodniony wpływ czynnika genetycznego w pojawieniu się tej przypadłości stwierdzono w przypadku takich ras jak beagle, szpic fiński, owczarek belgijski oraz wilczarz irlandzki. Wysoce podejrzany wpływ czynnika genetycznego występuje też u berneńskiego psa pasterskiego, border collie, golden retrievera, labrador retrievera, keeshonda, owczarka australijskiego, owczarka szetlandzkiego, pudla miniaturowego i standardowego, angielskiego springer spaniela, wyżła węgierskiego i włoskiego. Mając na uwadze dobro zwierząt, psy, u których stwierdzona została pierwotna padaczka, nie powinny być poddawane rozrodowi. Najlepiej przeprowadzić u nich zabiegi kastracji lub padaczka psa powodowana jest przez strukturalne lub czynnościowe uszkodzenie mózgu. Nazywana jest też symptomatyczną. U jej podłoża wymienia się takie stany, jak zapalenie opon mózgowych, wylew krwi, guz nowotworowy, powstające blizny, wodogłowie (opisywane zwłaszcza u psów ras miniaturowych – toy-breeds). Tzw. wewnątrzczaszkowe przyczyny padaczki mogą być wynikiem choroby albo powstać na skutek przebytego urazu mózgu w czasie wypadku komunikacyjnego lub upadku z wysokości. Padaczka reaktywna to wynik procesów patologicznych o pozaczaszkowej lokalizacji. Najczęściej wynika z intoksykacji lub zespołów metabolicznych. Wymienić tu można zatrucia metalami ciężkimi, środkami ochrony roślin, fosforoorganikami, metaldehydem, ponadto choroby metaboliczne, jak zaburzenia elektrolitowe, hipoglikemia (niski poziom cukru we krwi), hiperglikemia (wysoki poziom cukru we krwi). Dodatkowo zaburzenia funkcjonowania wątroby i nerek (encefalopatia wątrobowa, krążenie wrotno-oboczne czy mocznica), niedobory witamin z grupy B, choroby zakaźne (tężec, wścieklizna, nosówka). Duże znaczenie może mieć też przedawkowanie lub nieprawidłowe stosowanie leków. Jak może objawiać się padaczka u psa? Ataki padaczki u psa mogą przybrać różną formę. Biorąc pod uwagę obraz kliniczny, podzielone zostały na drgawki uogólnione oraz częściowe. Te pierwsze są skutkiem pobudzenia w obydwu półkulach mózgu i mogą mieć postać:● konwulsyjną – typowa jest dla niej obustronna manifestacja – gwałtowne skurcze mięśni w całym ciele, w jej przebiegu dochodzi zazwyczaj do utraty świadomości, pojawić się może ślinotok, wymioty, popuszczanie moczu i/lub kału, wydawanie dźwięków (szczekanie, skomlenie, wycie), inaczej określa się ją jako grand mal (napady duże);● niekonwulsyjną – charakteryzuje się występowaniem lub też nie komponenty motorycznej. Atak bezdrgawkowy może zostać niezauważony przez opiekuna psa, dochodzi do utraty kontaktu z rzeczywistością i istnieje ryzyko utraty świadomości, inaczej określa się ją jako petit mal (napady małe).Z kolei drgawki częściowe mogą mieć postać:● prostych – typowe są dla niej jednostronne ogniskowe objawy ruchowe, nie dochodzi do utraty świadomości;● złożonych – nazywane też psychomotorycznymi. Charakterystyczne są dla nich objawy psychiczne, które mogą objawiać się okresowymi zmianami zachowania, nagłe epizody histerii, agresji, halucynacji, rozwolnienie. Zwierzę nie traci świadomości;● z wtórnym uogólnieniem – może objawiać się jako częściowe proste i złożone. Epilepsja u psa – jak wygląda napad? Napad padaczkowy przebiega etapowo. Wyróżnia się w nim fazę prodromalną (prodrome). Możliwa jest do zauważenia tylko u niektórych zwierząt. Zwiastuje zbliżający się napad. Polega na zmianie zachowania i przejawia się osowiałością lub nadpobudliwością, bezcelowym chodzeniem w kółko, poszukiwaniem ustronnych miejsc, gdzie można się ukryć. Trwa od kilku godzin do kilku dni. Później jest tzw. aura. Uważa się ją za początek napadu. Trwa od kilku sekund do kilku minut. Po niej występuje faza właściwa napadu (ictus). Jej przebieg będzie różny w zależności od postaci choroby, z jaką zmaga się zwierzę. Następnie ma miejsce faza ponapadowa (postiktalna, popadaczkowa). W jej czasie zwierzę odpoczywa. Odzyskuje sprawność – wraca do aktywności albo przechodzi w stan dezorientacji, który trwa od kilku minut do kilku dość, że przyczyny i objawy padaczki u psa są różne, różna jest także częstotliwość występowania ataków. Na tej podstawie wymienić można: pojedynczy atak, gromadny atak – więcej niż dwa ataki po sobie w ciągu doby, stan padaczkowy – atak trwający ponad 30 minut albo występujące po sobie ataki padaczkowe, podczas których zwierzę nie odzyskało świadomości. Stan padaczkowy wymaga szybkiej interwencji weterynaryjnej, ponieważ zagraża życiu czworonoga. Padaczka u psa – jak pomóc? Co zrobić, gdy pies ma padaczkę? Bezwzględnie trzeba kontrolować przebieg ataku. W ten sposób uchroni się zwierzę przed dodatkowymi urazami. W związku z tym konieczne jest usunięcie z otoczenia przedmiotów, o które mógłby się uderzyć lub skaleczyć. Podczas ataku powinno się osłaniać głowę zwierzęcia. Dobrze, jeśli podłoży się pod nią coś, co zamortyzuje uderzenia, np. koc. Z pyska zwierzęcia należy usunąć wszelkie rzeczy, np. Zabawki czy pokarm. W innym przypadku mógłby się nimi zadławić. Zdania na temat wyciągania psu języka podczas ataku są podzielone. Wskazaniem do tego jest sytuacja, kiedy język powoduje kłopoty z oddychaniem. W przypadku zwierząt poddawanych farmakoterapii nie można zapomnieć o podaniu leku. Najczęściej stosuje się go drogą doodbytniczą. Środki mają wówczas postać czopków lub wlewu. Zawsze trzeba je mieć w domu. Po zakończeniu ataku należy zapewnić psu komfortowe warunki do odpoczynku. Powrót do formy będzie szybszy, jeśli będzie miał ciszę i spokój. Po wstępnym uspokojeniu powinno się zabrać zwierzę do weterynarza. W przypadku nieprzerwanych nawracających ataków to nawet w czasie ich trwania trzeba udać się do specjalisty. Potrzeba farmakologicznego zaprzestania wyładowań w mózgu. Leczenie padaczki u psa Jak leczyć padaczkę u psa? Leczenie padaczki u psa opiera się przede wszystkim na lekach. Środki przeciwdrgawkowe stosuje się w przypadku ataków, które występują częściej niż raz w miesiącu oraz ataków gromadnych. Stan padaczkowy wiąże się z koniecznością interwencji weterynaryjnej. Wówczas potrzebne jest dożylne podanie leków. Po ustabilizowaniu stanu pies leczony jest jak pozostałe czworonogi. Celem terapii jest wyeliminowanie napadów, co niekiedy jest niemożliwe. Wtedy dąży się do zmniejszenia ich częstotliwości i nasilenia. Leki przeciwpadaczkowe zazwyczaj muszą być brane do końca życia. Z tego względu warto zabierać psa na badania kontrolne, bo mogą powodować zaburzenia pracy niektórych narządów. Epilepsja u psa zawsze budzi w opiekunach bardzo duży niepokój. Chociaż niektóre rasy są szczególnie podatne na tę chorobę, może ona wystąpić u każdego psa, także kundelka. Obecnie lekarze weterynarii dysponują wieloma wariantami leczenia, głównie farmakologicznego. Wiele zależy także od opiekuna, który powinien regularnie podawać leki, ale także prowadzić dziennik napadów padaczkowych i systematycznie wykonywać badania kontrolne krwi. Padaczka u psa – definicja i podział Padaczka u psa jest chorobą neurologiczną, która powoduje zaburzenia czynności mózgu. Prowadzi do napadów drgawkowych, które mają stały charakter i skłonność do powtarzania się. Epilepsja u psa dzieli się na dwa typy: padaczka idiopatycznapadaczka wtórna. Padaczka idiopatyczna, zwana też pierwotną, jest w większości przypadłością dziedziczną i uwarunkowaną genetycznie. Jej bezpośrednia przyczyna nie jest możliwa do ustalenia. Najczęściej pierwsze objawy pojawiają się u młodych psów między pierwszym a piątym rokiem życia. Padaczka wtórna to taka, której przyczyny są możliwe do ustalenia. Jest to przypadłość bardziej typowa dla kotów, jednak przydarza się także niektórym psom. Ten rodzaj padaczki spowodowany jest uszkodzeniem mózgu z przyczyn zewnętrznych (na przykład w wypadku samochodowym) lub chorobowych. Padaczka wtórna może być wywołana przez choroby metaboliczne nerek lub wątroby. Często powstaje w wyniku zatruć. Zdarza się, że dotyka ona suk po porodzie, szczególnie tych, które wielokrotnie rodziły. Padaczka u psów – objawy i przebieg Wyobrażenia o tym, jak wygląda padaczka u psa, najczęściej ograniczają się do drgawek. Tymczasem wielokrotnie mogą występować ataki bezdrgawkowe, które bywają przez opiekunów ignorowane lub nawet niezauważane. Aby w pełni poznać objawy padaczki u psa, należy zrozumieć, że istnieją dwa rodzaje ataków: petit malgrand mal. Petit mal, powszechnie znany jako mały atak padaczkowy, określany jest właśnie jako bezdrgawkowy. Zazwyczaj trwa bardzo krótko i nie wywołuje typowych symptomów takich jak utrata przytomności. Petit mal powoduje chwilowy zanik świadomości – pies staje się nieobecny, może wykonywać bezwiednie niewielkie ruchy kończynami. Czasami także drgają mu mięśnie. Grand mal, czyli duże ataki padaczkowe to, takie które powodują drgawki u psa. Dochodzi także do utraty przytomności. Atak trwa od kilkunastu sekund do nawet kilku minut. Objawy to: utrata przytomnościupadekgwałtowne skurcze mięśni całego ciałaślinotokwymiotydźwięki (skomlenie, szczekanie, czasami wycie)oddawanie moczu lub kału. Inne przyczyny drgawek u psa Konwulsje pojawiają się nie tylko w przypadku padaczki u psów. Mogą także towarzyszyć różnego rodzaju zatruciom oraz chorobom. Bywają skutkiem przewlekłej niewydolności nerek, chorób serca, wątroby lub zakaźnych (między innymi wścieklizny). Epilepsja u psa – przebieg napadu Warto znać przebieg napadu padaczkowego u psa, który składa się z trzech faz: faza zwiastunowafaza napadu właściwegofaza popadaczkowa. Faza zwiastunowa jest czasami trudna do zauważenia, ponieważ jej objawy są bardzo delikatne. Możesz wtedy zaobserwować, że zachowanie psa nieco się zmienia. Może stać się niespokojny, pobudzony, kręcić się po mieszkaniu i szukać z tobą kontaktu. Niektóre psy jednak wolą unikać bodźców i chowają się z dala od hałaśliwego otoczenia. Charakterystycznym zachowaniem dla tej fazy jest ślinienie się, kłapanie paszczą i oblizywanie. Faza zwiastunowa może trwać nawet kilka godzin. Faza napadu właściwego ma różne objawy w zależności od rodzaju ataku – petit mal lub grand mal. Faza końcowa padaczki u psa również zależna jest od tego, czy atak był duży, czy bezdrgawkowy. W przypadku petit mal bardzo trudno przegapić tę fazę. Trwa krótką chwilę. Pies jest wówczas zdezorientowany i może być nieco osłabiony. Jeżeli pies miał duży atak drgawkowy, przez jakiś czas może mieć problemy ze wstaniem. To wtedy może być może nastąpić nietrzymanie kału lub moczu. Zwierzak stopniowo wraca do pełnej świadomości. Przez pewien czas mogą występować zaburzenie neurologiczne – problemy z widzeniem lub niedowład kończyn. Atak padaczki u psa – jak się zachować? Wielu opiekunów zastanawia się, jak zachowywać się w czasie ataku padaczki psa. Przede wszystkim jest to trudne dla tych, którzy po raz pierwszy mają do czynienia z dużym atakiem. W takiej sytuacji nie jest trudno o panikę i ogromne nerwy. Musisz jednak pamiętać, że kluczem do skutecznej pomocy zwierzęciu jest zachowanie spokoju. Pamiętaj, że podczas ataku pies traci świadomość, dlatego ani mówienie do niego, ani próby uspokajania nie mają większego sensu. Zwierzę nie jest świadome twojej obecności i w ten sposób nie możesz mu pomóc. Co w takim razie można zrobić? Przede wszystkim warto usunąć z zasięgu psa wszystkie przedmioty, na które może wpaść podczas ataku. Także te, które mogą na niego spaść, lub o które może się rozbić. Emocje i stres mogą ci to uniemożliwić, jednak warto zachować się spokojnie i dokładnie obserwować psa. Wszystkie szczegóły ataku trzeba później przekazać lekarzowi. Nie biegnij jednak do gabinetu weterynarza od razu po ataku. W żadnym wypadku nie dotykaj psa podczas ataku i nie próbuj wtedy nigdzie go przenosić. Ataki epilepsji, szczególnie grand mal, są bardzo stresujące i męczące dla psa, dlatego przed wyjściem z domu powinien mieć czas, aby się uspokoić i nabrać siły. Ataki padaczki grand mal z reguły nie są zagrożeniem życia, jeżeli w otoczeniu psa nie znajdują się przedmioty, które mogą go skrzywdzić. Jeżeli jednak atak epilepsji trwa dłużej niż dziesięć minut i powtarza się, zanim pies zdąży dojść do siebie – wizyta u lekarza weterynarii jest niezbędna. Najprawdopodobniej atak będzie musiał być przerwany farmakologicznie. Padaczka u psa – które rasy są najbardziej narażone? Istnieje kilka ras, które uznawane są za bardziej predysponowane do zachorowania na padaczkę idiopatyczną. Bardzo często choroba ta występuje u: labradorówszpiców wilczychowczarków belgijskichcolliejamnikówmalamutówgolden retrieverówpudliowczarków niemieckich. Padaczka idiopatyczna jest schorzeniem dziedzicznym, dlatego psy obciążone tą chorobą powinny być wyłączone z rozrodu. Między innymi dlatego dobrym rozwiązaniem jest poszukiwanie dobrej i zarejestrowanej w związkach hodowli, w której psy przed rozrodem przechodzą badania genetyczne. Leczenie padaczki u psa Jeżeli podejrzewasz, że twój pies może cierpieć na padaczkę, niezbędny jest kontakt z lekarzem weterynarii. Nawet jeżeli atak to petit mal, który nie daje wyraźnych objawów, pies kwalifikuje się do diagnostyki. Odpowiednie badania pozwolą z całą pewnością zdiagnozować padaczkę. Pojedynczy atak nie musi bowiem świadczyć o chorobie. Epilepsja zostaje zdiagnozowana po wykluczeniu innych chorób. Poza odpowiednimi badaniami bardzo ważny jest wywiad, podczas którego lekarz będzie pytał o okoliczności, w jakich doszło do ataku, także o samopoczucie psa i o ewentualne choroby przewlekłe. Leczenie padaczki przebiega przede wszystkim farmakologicznie. Leki działają poprzez hamowanie niektórych neuroprzekaźników. Dostępne są różne środki i nie wszystkie odpowiadają poszczególnym przypadkom. Warto zaznaczyć, że po pierwszym ataku bardzo rzadko zapisuje się leki, ponieważ pojedynczy wypadek nie świadczy jeszcze o padaczce. Dopiero kiedy w ciągu pół roku pojawią się dwa ataki, można rozpocząć farmakoterapię. Dobrze dobrane leki są w stanie złagodzić ataki, a także wydłużyć okresy pomiędzy nimi. Leki zapisywane są indywidualnie i dobierane do każdego psa oddzielnie. Pod żadnym pozorem nie wolno podawać ich na własną rękę. Źle dopasowany lek nie tylko nie pomoże, ale jest wręcz w stanie pogorszyć sytuację. Padaczka u psa leczona jest najczęściej imepitoliną, fenobarbitalem lub bromkiem potasu. Leczona nimi może być zarówno padaczka u starego psa, jak i u szczeniaka. Padaczka u psa – leczenie wspomagające W przypadku padaczki u ludzi bardzo często wspomagająco stosuje się odpowiednie diety – na przykład ketogeniczną. Nie ma żadnych dowodów, że jest ona w stanie pomóc także psom. Mimo wszystko warto monitorować dietę zwierzaka, ponieważ ma ona wpływ na wchłanianie się niektórych leków przeciwpadaczkowych. Według badań proporcje tłuszczów, białek i węglowodanów mają wpływ na to, jak długo leki metabolizują się w organizmie. Zła dieta może więc sprawiać, że leki nie będą działały odpowiednio skutecznie. Bardzo istotne jest niezmienianie diety podczas rozpoczynania kuracji. Jeżeli jednak do tej pory dieta psa była małowartościowa lub wystąpiły jakieś alergie pokarmowe, zmiana może okazać się konieczna. Bardzo ważne, aby wykonywać je pod opieką zoodietetyka. W przeciwnym razie terapia może okazać się nieskuteczna. Padaczka u psa – podsumowanie Padaczka u psa to przewlekła choroba, która może przysporzyć opiekunowi bardzo dużo nerwów i stresu. Szczególnie pierwsze ataki są bardzo trudne i wywołują wiele emocji. Na szczęście obecnie choroba jest możliwa do opanowania i leczona farmakologicznie z dużą skutecznością. Bardzo ważne jest to, aby zachowywać spokój i uważnie obserwować psa podczas ataku. Dobrym pomysłem jest nagranie go telefonem komórkowym, aby następnie pokazać to lekarzowi weterynarii. Kontakt z lekarzem jest bardzo ważny, jednak pamiętaj, aby nie brać psa do gabinetu w momencie samego ataku ani tuż po nim. Wyjątkiem jest sytuacja, kiedy trwa to wszystko dłużej niż dziesięć minut. Niestety, padaczka obecnie nie jest chorobą uleczalną. Można jednak złagodzić ją i opanować za pomocą odpowiednio dobranej farmakoterapii. Pamiętaj, że kluczem do sukcesu jest dobra komunikacja pomiędzy lekarzem weterynarii a opiekunem zwierzaka. Wszystkie wątpliwości należy zgłaszać lekarzowi. Twoje obserwacje są bardzo ważne i w razie konieczności mogą pomóc na przykład w zmianie leków na inne. Padaczka u psa to choroba charakteryzująca się nawracającymi atakami drgawkowymi. Budzi wiele emocji z uwagi na jej przerażający widok. Jest to schorzenie złożone, biorąc pod uwagę jego przyczyny i mechanizmy. Dlatego warto wiedzieć co wywołuje padaczkę u psów, jak pomóc zwierzęciu w trakcie ataku i jakie są rokowania na wyleczenie. Spis treściObjawy padaczki u psaCo robić kiedy pies ma atak padaczki?Leczenie padaczki u psa Dokładny mechanizm napadów padaczkowych u psów ciągle nie jest do końca poznany. Przyjmuje się, iż jest to efekt zaburzeń równowagi pomiędzy procesami hamowania i pobudzania w mózgu. Atak padaczkowy jest niekontrolowanym, gwałtownym wyładowaniem pojedynczych grup neuronów. W klasyfikacji padaczki wyróżniamy dwie grupy: 1. Padaczkę pierwotną/ idiopatyczną – jej przyczyny nie są dokładnie poznane, często jest to choroba wrodzona, uwarunkowana genetycznie. Przyjmuje się, iż mózg w swojej budowie nie odbiega od normy ale mimo to nie funkcjonuje prawidłowo. 2. Padaczkę wtórną (objawową) – jej przyczyny można z kolei podzielić jeszcze na 2 grupy: wewnątrzczaszkowe: zmiany w mózgu (uszkodzenie naczyń, urazy, infekcje, wrodzone wady budowy mózgu, nowotwory , choroby zwyrodnieniowe); pozaczaszkowe – czynniki wywołujące ataki mają swój początek w innych narządach / zaburzeniach poza mózgiem. Są to głównie zaburzenia metaboliczne, w tym dysfunkcje pracy wątroby i nerek, hipoglikemia (obniżony poziom cukru), zaburzenia elektrolitowe, zatrucia. Padaczka idiopatyczna/pierwotna występuje u psów w każdym wieku, najczęściej daje o sobie znać u psów dość młodych. Szacuje się, że zakres wiekowy w którym pojawiają się pierwsze objawy padaczki pierwotnej to od 6 m-ca życia do 5 lat. Padaczka wtórna zaś częściej występuje u psów starszych, u których mogą wystąpić dodatkowe zmiany w mózgu lub zaburzenia metaboliczne. Padaczka idiopatyczna u psów jest uwarunkowana genetycznie. Do ras predysponowanych należą: beagle, wszystkie owczarki, boksery, collie, cocker spaniele, jamniki, pudle, setery irlandzkie, golden retrievery, labradory, sznaucery miniaturowe, berneńczyki, bernardyny, szpice niemieckie. Osobniki chorujące na padaczkę nie powinny być rozmnażane. Padaczka idiopatyczna występuje też u kotów ale znacznie rzadziej niż u psów. U kotów nie stwierdzono predyspozycji rasowych. Zarówno u psów jak i u kotów padaczka idiopatyczna występuje najczęściej w stanie snu lub odpoczynku, natomiast przy padaczce wtórnej nie obserwuje się takiej zależności. Objawy padaczki u psa Z klinicznego punktu widzenia wyróżnia się 2 grupy napadów padaczkowych u psów, ze względu na ich przebieg: 1. Napady częściowe - nie wywierają wpływu na stan świadomości, zazwyczaj są to zaburzenia ruchowe, takie jak: drżenia mięśni twarzy, przechylanie głowy, drganie pojedynczych kończyn. zaburzenia zachowania: jak napady agresji, chodzenie w kółko, wycie, szczekanie, uporczywe patrzenie w jeden punkt, „objaw łapania much” (zwierzę kłapie pyszczkiem usiłując złapać niewidzialną muchę). Takie napady częściej występują u kotów niż psów. Są bardzo trudne do określenia i sklasyfikowania jako padaczka. 2. Napady uogólnione – z towarzyszącą: utratą świadomości, utratą równowagi, drgawkami, mimowolnym oddaniem moczu i kału. Takie napady występują u 80% psów chorych na padaczkę. Napad uogólniony składa się z 3 faz: - faza prodromalna (tzw. „aura”) może pojawić się już na kilka godzin przed wystąpieniem ataku drgawkowego. Zwierzę zachowuje się inaczej niż zazwyczaj. Jedne zwierzęta są nadmiernie pobudzone, drugie szukają ustronnego miejsca i oddalają się, jeszcze inne szukają bliskości i kontaktu z właścicielem. - faza właściwego napadu (tzw „iktus”) rozpoczyna się nagle i trwa do kilku minut. Podczas ataku zwierzę upada na bok, staje się sztywne, kłapie żuchwą, porusza kończynami bądź kończyny są usztywnione, ślini się, oddaje mimowolnie mocz i kał. - faza ponapadowa – zwierzę jest zdezorientowane, zakłopotane, może chodzić bez celu. Zwierzę bezpośrednio po ataku może zacząć dużo jeść i pić. Zdarza się również, że bardzo szybko powraca do normalnej aktywności. Biorąc pod uwagę częstotliwość wystąpienia ataków wyróżniamy: atak pojedynczy, atak gromadny i stan padaczkowy. Z atakiem gromadnym mamy do czynienia kiedy wystąpiły więcej niż dwa ataki następujące po sobie w ciągu doby. Zaś stanem padaczkowym określamy atak trwający ponad 30 minut lub występujące po sobie ataki padaczkowe, pomiędzy którymi nie nastąpił powrót do świadomości. O ile ataki pojedyncze są po prostu wycieńczające dla organizmu, o tyle stan padaczkowy może grozić zejściem śmiertelnym i wymaga bardzo szybkiej interwencji weterynaryjnej w celu przerwania patologicznych wyładowań w mózgu. Aby usprawnić terapię i współpracę z lekarzem weterynarii wskazane jest prowadzenie dzienniczka napadów, w którym odnotowujemy datę, godzinę, czas trwania i krótki opis jak wyglądał atak. Co robić kiedy pies ma atak padaczki? Należy kontrolować przebieg ataku, zapobiegając dodatkowym urazom. Z otoczenia psa należy usunąć wszelkie przedmioty, którymi mógłby się skaleczyć bądź uderzyć. Należy osłaniać głowę psa przed uderzeniami, dlatego dobrze jest podłożyć mu pod głowę np. koc. Jeśli w okolicy pyszczka znajdują się jakieś drobne przedmioty, należy niezwłocznie je zabrać, aby nie dostały się do jamy ustnej. Wbrew powszechnej obiegowej opinii, że należy wyciągnąć język, nie zaleca się takich praktyk w pierwszej kolejności. Musimy pamiętać, iż nasz pies nie jest świadomy co się z nim dzieje i może nas skaleczyć/ ugryźć podczas próby takiego udzielenia pomocy. Należy oczywiście kontrolować czy pies nie ma problemów z oddychaniem i czy język mu w tym nie przeszkadza. Jeśli tak, wtedy delikatnie możemy spróbować go wysunąć. Jeżeli u psa okresowo występują ataki padaczkowe, to lekarz weterynarii może zalecić lek przeciwpadaczkowy, który podaje się doodbytniczo zwierzęciu w trakcie ataku (w postaci wlewu lub czopków). W sytuacji okresowych napadów dobrze jest zaopatrzyć się w ten lek i mieć go w domu na wypadek ataku. Jeśli atak się skończy, trzeba dać psu chwilę na powrót do formy i po wstępnym uspokojeniu udać się do lecznicy weterynaryjnej. Lekarz weterynarii wykona badanie kliniczne, ocenę odruchów neurologicznych i zleci dodatkowe badania, aby wykluczyć też przyczyny metaboliczne padaczki. Lekarz może też zlecić tomografię komputerową lub rezonans magnetyczny aby wykluczyć zmiany wewnątrzczaszkowe. Jeżeli mamy do czynienia z nieprzerwanymi nawracającymi atakami trzeba z psem nawet w trakcie trwania ataku udać się do lecznicy. W takiej sytuacji konieczne jest farmakologiczne przerwanie wyładowań w mózgu, w ciężkich przypadkach niezbędne bywa wprowadzenie psa w stan śpiączki farmakologicznej. Leczenie padaczki u psa Padaczka u psa jest chorobą przewlekłą, zatem nasi pupile z tą przypadłością najczęściej muszą dostawać leki do końca życia. Każdy napad drgawkowy prowadzi do niszczenia komórek nerwowych, dlatego podjęcie leczenia jest bardzo ważne. Leki przeciwdrgawkowe wprowadzamy przy atakach zdarzających się częściej niż 1x na miesiąc i przy atakach gromadnych. Stan padaczkowy wymaga udzielenia pomocy przez lekarza weterynarii, gdyż leki podaje się w takiej sytuacji dożylnie. Po wyciszeniu ataków i ustabilizowaniu stanu ogólnego, zwierzę dostaje do domu leki, jak wszyscy inni padaczkowi czworonożni pacjenci. Spośród leków przeciwdragwkowych w leczeniu padaczki u psów i kotów stosuje się : fenobarbital – lek pierwszego rzutu w leczeniu padaczki u psów, przy długotrwałym stosowaniu tego leku należy kontrolować poziomy parametrów wątrobowych, gdyż może osłabiać funkcje wątroby; bromek potasu; lewetyracetam; imepitoina; gabapentyna; zonisamid. Celem leczenia jest całkowite wyeliminowanie napadów drgawkowych. W niektórych przypadkach nie jest to możliwe i jako sukces terapii uważa się już samo zmniejszenie nasilenia i częstotliwości ataków. Dla osiągnięcia pożądanego efektu bardzo ważne jest systematyczne podawanie leków. Czy padaczkę u psa można pomylić z inną chorobą? Schorzeniem przebiegającym z drgawkami jest tężyczka poporodowa, ale nie ma ona związku z funkcjonowaniem mózgu. Jest to objaw niedoboru wapnia, który pojawia się u suk karmiących, w szczycie laktacji, najczęściej po ok. 2-3 tygodniach od rozwiązania. Zatem jeśli mamy sukę karmiącą, u której wystąpił atak drgawkowy, należy udać się do lecznicy, aby sprawdzić poziom wapnia i uzupełnić jego niedobory. Innym stanem przypominającym atak padaczki jest omdlenie. Jest to nagła utrata świadomości z upadkiem w następstwie utraty napięcia mięśni. Jest skutkiem przerwania dopływu krwi lub niedostatecznego dostarczenia tlenu do mózgu. W odróżnieniu od padaczki, przy omdleniu nie występują drgawki, a czynnikami wyzwalającymi są wysiłek fizyczny i podniecenie np. przy witaniu członka rodziny lub wychodzeniu na spacer. Częstymi przyczynami omdleń są problemy z sercem. Lekarz weterynarii Ewa Korycka-Grzegorczyk Absolwentka Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie. Ma doświadczenie w leczeniu zwierząt towarzyszących, ze szczególnym uwzględnieniem dermatologii, cytologii i chorób zakaźnych. Doświadczenie zawodowe zdobywała w lecznicach w Lublinie i Łodzi. Obecnie pracuje w lecznicy weterynaryjnej w Pabianicach. Na bieżąco pogłębia swoje umiejętności uczestnicząc w kursach i konferencjach. Prywatnie miłośniczka kotów i właścicielka pięknego, rudego maine-coona o imieniu Felin. Gdy pupil drży, traci świadomość, wykonuje nieskoordynowane ruchy, każdy właściciel jest przerażony. Ale choć coś takiego może się przydarzyć niemal każdemu psu, nie oznacza to wcale, że z pewnością cierpi on na padaczkę, choć uważa się ją za najczęściej występującą chorobę neurologiczną psów. O padaczce możemy mówić, jeśli co jakiś czas występują mniejsze lub większe ataki padaczkowe. Między nimi czworonóg jest zdrowy i zachowuje się normalnie. Jednorazowe pojawienie się drgawek nie pozwala uznać, że nasz podopieczny cierpi na padaczkę. Rodzaje padaczki Idiopatyczna (młodzieńcza), najczęściej występująca – przyczyną jest prawdopodobnie wrodzone zaburzenie czynności mózgu o podłożu genetycznym. Ten rodzaj padaczki występuje głównie u psów, a szczególnie zagrożone są niektóre rasy. Specjaliści stwierdzili, że nosicielami genów padaczki mogą być: beagle, owczarki belgijskie, szpice wilcze, collie, jamniki, pudle, owczarki niemieckie, setery, golden retrievery, labrador retrievery, spaniele, siberian husky i alaskan malamute. Wtórna – spowodowana chorobami mózgu, np. zapaleniem mózgu i opon mózgowych, wadami wrodzonymi (np. wodogłowie) czy nowotworami. Występują też drgawki niepadaczkowe wywołane na przykład przez zbyt niski poziom glukozy we krwi, który zdarza się w przypadku cukrzycy, niedotlenienie (np. z powodu anemii, chorób serca), choroby nerek, wątroby, niedoczynność tarczycy, choroby zakaźne np. białaczka, nosówka, zatrucia np. czekoladą czy płynem chłodniczym, gorączkę i udar cieplny, silne zarobaczenie (przede wszystkim u szczeniąt). fot. Fotolia Pytanie czytelnika Jak zachować się podczas ataku padaczki u psa? Mój 9-letni pies, sznaucer miniaturka, we wrześniu bieżącego roku miał pierwszy atak padaczki. Objawiała się ona gwałtownym przebieraniem łap aż do momentu całkowitego zesztywnienia. Po chwili skurcze minęły, jednak mój pupil wciąż nie oddychał. Doszedł do siebie dopiero po wykonanym przeze mnie sztucznym oddychaniu. Kolejne dwa ataki miały miejsce w październiku. Weterynarz przepisał mu ½ tabletki Relanium i jedną tabletkę Luminalum UNIA 15mg. Zachowanie psa po zażyciu zalecanych lekarstw jest co najmniej dziwne. Mało tego, po dwóch dniach dostał kolejnego ataku, ale prawdopodobnie spowodowany był podaniem mu tylko ½ Luminalum. Moje pytanie brzmi następująco: jak zachować się w chwili ataku, kiedy pies traci oddech? Proszę o poradę. ~ Przemysław Odpowiedź weterynarza Zalecane lekarstwa i wizyta u weterynarza Informacja o tym, jak udzielić psu pierwszej pomocy znajduje się w artykule, który został już opublikowany. Polecamy: Pierwsza pomoc u psów To, co Pan zrobił, było bardzo dobrym i skutecznym postępowaniem. U psów miniaturowych zdarzają się problemy z budową tchawicy w związku z niewielkimi rozmiarami samego zwierzęcia i zmianą standardowego "wilczego" wzorca budowy. W sytuacji powtarzających się ataków konieczna będzie wizyta u lekarza, który zaleci wyższe dawki leków lub wprowadzi dodatkowe leczenie z zastosowaniem bromku potasu. Dobrze byłoby również wykonać dodatkowe badania krwi, które pozwolą na ocenę wydolności wątroby i nerek oraz sprawdzić poziom glukozy. Takie badania mogą rzucić pewne światło na samą specyfikę leczenia. Mało prawdopodobne jest jednak, by w opisanym przypadku przyczyna ataków leżała poza ośrodkowym układem nerwowym. Niestety - leki stosowane w leczeniu padaczki czynią zwierzę otępiałym, zwłaszcza w początkowym okresie leczenia. Podstawowym lekiem stosowanym w terapii padaczki jest Luminal, w następnej kolejności zażywamy bromek potasu (niestety bardzo kłopotliwy w podawaniu, gdyż jest bardzo gorzki). Relanium stosuje się doraźnie wyłącznie do przerywania ataków - w czasie ataku aplikuje się doodbytniczo czopek zawierający odpowiednią dawkę leku. Pozdrawiam. Anna Włodarczyk, lekarz weterynarii Zobacz: Padaczka u psa - jaki jest przebieg i leczenie? Niepokoisz się stanem zdrowia Twojego pupila? Nie wiesz jak mu pomóc? Napisz do nas na adres e-mail: lifestyle@ Na Twoje pytanie odpowie lekarz weterynarii, Anna Włodarczyk.

atak padaczki u psa